To, czego nie widać
Historycy twierdzą, że era atomowa rozpoczęła się z dniem 16 lipca 1945 roku, kiedy na odległej pustyni w Nowym Meksyku zdetonowana została pierwsza broń nuklearna. Jednak grecki filozof Demokryt (ok. 460-370 p.n.e.) badał istnienie i siłę atomu na długo przed wynalezieniem jakiegokolwiek instrumentu, który pozwoliłby zobaczyć te malutkie cegiełki wszechświata. Rozumiał o wiele więcej, niż mógł zobaczyć, czego rezultatem była teoria atomów.
Koszt
Dzieła Michała Anioła skupiają się na wielu aspektach życia Jezusa Chrystusa. To jednak, które najbardziej nas wzrusza, jest zarazem najprostsze. W latach czterdziestych XVI wieku wielki artysta naszkicował dla swojej przyjaciółki, Vittorii Colonny, Pietę—matkę Jezusa, trzymającą ciało swojego zmarłego Syna. W tle za Marią wznosi się krzyż z napisem zaczerpniętym z Raju Dantego: „Nie myślą o tym, ile krwi to kosztuje”. Jest w tym głęboki sens: nie sposób rozmyślać o śmierci Jezusa, nie wziąwszy pod uwagę ceny, jaką zapłacił.
Silne serce
Autorzy książki pt. Fearfully and Wonderfully Made—dr Paul Brand oraz Philip Yancey—napisali: „Serce kolibra waży ułamek jednego grama, a bije osiemset razy na minutę; serce płetwala błękitnego waży pół tony, bije tylko dziesięć razy na minutę i można je usłyszeć z odległości ponad trzech kilometrów. W przeciwieństwie do tych dwóch przedstawicieli świata przyrody, ludzkie serce wydaje się średnio funkcjonalne, a mimo to wykonuje swoją pracę, bijąc 100 000 razy dziennie czyli średnio 65—70 razy na minutę, bez przerwy na odpoczynek, przez okres siedemdziesięciu lub więcej lat”. Wykonuje ono tak skuteczną pracę, że stało się metaforą naszego wewnętrznego dobrego samopoczucia. Zarówno jednak nasze dosłowne, jak i metaforyczne serca mogą nas zawieść.
Być jak Jezus
Znany teolog Bruce Ware opowiada, że kiedy był jeszcze chłopcem, frustrował go pewien fragment z Biblii—I Piotra 2:21-23—wzywający do tego, by być jak Jezus.
Najskrytsze miejsca
Victor Hugo (1802–1885) to poeta i powieściopisarz francuski, działający w czasach społecznych i politycznych niepokojów XIX-wiecznej Francji, którego chyba najbardziej znaną powieścią są „Nędznicy” (Les Miserables). Sto lat później powstała muzyczna adaptacja tego dzieła i szybko stała się musicalowym hitem. Nie powinno nas to dziwić, gdyż jak kiedyś stwierdził sam Victor Hugo, „muzyka wyraża to, czego nie można wypowiedzieć słowami, i czego nie można przemilczeć”.
Język krzyża
Pastor Tim Keller kiedyś powiedział: „Nikt nie uczy się, kim jest, przez to, co o sobie usłyszał. Trzeba mu to pokazać”. Przypomina mi to również inne trafne powiedzenie: „Czyny mówią głośniej niż słowa”. Małżonkowie okazują sobie szacunek poprzez wzajemne słuchanie się i miłość. Rodzice pokazują dzieciom ich wartość przez okazywanie im serdecznej troski. Trenerzy pokazują sportowcom, jaki mają potencjał, przez inwestowanie w ich rozwój.
Narzędzia Bożego pokoju
Kiedy wybuchła I wojna światowa w 1914 roku, brytyjski mąż stanu Sir Edward Gray oświadczył: „Lampy gasną w całej Europie; nie zobaczymy ich zapalonych za naszego życia”. Gray miał rację. Kiedy wojna ostatecznie się zakończyła, zginęło w niej około 20 milionów osób (w tym 10 milionów cywilów), a 21 milionów zostało rannych.
Walka ze smokami
Czy kiedykolwiek walczyłeś ze smokiem? Gdybyś odpowiedział „nie”, pisarz Eugene Peterson z pewnością by się z tobą nie zgodził. W jednej ze swoich książek napisał: „Smoki są projekcjami naszych lęków, okropnymi wyobrażeniami wszystkiego, co może nas skrzywdzić”.
Pożegnania i powitania
Kiedy mój brat Dawid nagle zmarł z powodu niewydolności serca, moja perspektywa życia diametralnie się zmieniła. Dawid był czwartym z siedmiorga rodzeństwa, ale pierwszym, który od nas odszedł. To nieoczekiwane, przykre wydarzenie dało mi wiele do myślenia. Stało się jasne, że w miarę jak dogania nas wiek, przyszłość naszej rodziny będzie bardziej naznaczona stratą niż zyskiem.
Jego śmierć przynosi życie
Joanna Flanders-Thomas prowadziła chrześcijańską misję w jednym z najcięższych więzień w południowej Afryce, gdzie była świadkiem działania mocy Chrystusa. Oto jak Philip Yancey opisał jej działalność: „Joanna prowadziła codzienne spotkania z więźniami, z którymi dzieliła się prostym przesłaniem ewangelii o potrzebie przebaczenia i pojednania. Zyskała ich zaufanie, zachęcała ich do rozmów o trudnym dzieciństwie, uczyła lepszych sposobów rozwiązywania konfliktów. Rezultat tych spotkań był następujący: na rok przed rozpoczęciem jej działalności na terenie więzienia odnotowano 279 aktów przemocy, a po upływie roku jej działalności, tylko dwa”.
Parada różnorodności
Przez całe dziesięciolecia Londyn był jednym z najbardziej kosmopolitycznych miast na świecie. W 1933 roku dziennikarz Glyn Roberts napisał o stolicy Anglii: „Uważam, że najciekawszą rzeczą w Londynie jest różnorodność ras i języków”. Jest ona widoczna do dzisiaj ze wszystkimi swoimi zapachami, odgłosami i urokami globalnej społeczności.
Potrzeba Bożego przewodnictwa
Dla uczonego Kennetha Baileya wujek Zaki był kimś więcej niż przyjacielem. Był również zaufanym przewodnikiem podczas trudnych wypraw na Saharę. Zespół Baileya podążał za wujkiem Zaki w pełnym zaufaniu, zupełnie jakby chciał powiedzieć: „Nie wiemy, dokąd zmierzamy i jeśli nas zgubisz, wszyscy umrzemy. Całkowicie ci zaufaliśmy”.